Չարլի Չապլինը, իր դստերը ուղղված նամակում, ուզում էր ամեն կերպ տարբեր բաներ հաղորդել դստերը: Ջերալդինան լավ պարուհի էր և խաղում էր Փարիզի թատրոններից մեկում: Չապլինն այդ շատ լավ գիտեր, ուզում էր իր դստերն ասել, որ նա չգոռոզանա, չմտածի, թե աշխարհի ամենալավ պարուհինն ու դերասանն է: Նա ուզում էր, որ դուստրը շարունակի իր սիրելի գործով զբաղվել, բայց միայն չչարանար և վեր չդասեր իրեն բոլորից, վերևից չնայեր մարդկանց: Չարլի Չապլինն, իր նամակում ասում էր ՝ ,,երբ գա այդ պահը, երբ դու քեզ վեր զգաս հասարակությունից, անմիջապես թող բեմը: Նստիր առաջին իսկ պատահած տաքսին և գնա Փարիզի արվարձանները,,: Նա շատ ճիշտ էր ասում: Չի կարելի, ոչ մի քայլափոխի, մարդկանց, հասարակությանը վերևից նայել, քանի որ աշխարհում գուցե կա մեկը, ով քեզնից ավելի լավն է: